Kur’ân-ı Kerim - القرآن الكريم

43. Zuhruf Sûresi ( سُورَةُ الزُّخْرُفِ ) Surah Az-Zukhruf

Bismillâhir rahmânir rahîm
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla

( 1 ) Hâ mim. ( 1 ) Ha, Mim, ( 2 ) Vel kitâbil mubîn. ( 2 ) Kitab-ı Mübin (Apaçık Kitap)’e andolsun ki! ( 3 ) İnnâ cealnâhu kur’ânen arabiyyen leallekum ta’kilûn ( 3 ) Muhakkak ki Biz, O’nu Arapça Kur’ân kıldık. Umulur ki böylece akıl edersiniz. ( 4 ) Ve innehu fî ummil kitâbi ledeynâ le alîyyun hakîm ( 4 ) Şüphesiz o, Bizim katımızda Ana Kitap'ta mevcut, yüce ve hikmet dolu bir Kitap'dır. ( 5 ) E fe nadribu ankumuz zikra safhan en kuntum kavmen musrifîn ( 5 ) Ey inkarcılar! Aşırı giden kimselersiniz diye sizi Kuran'la uyarmaktan vaz mı geçelim? ( 6 ) Ve kem erselna min nebîyin fîl evvelîn ( 6 ) Öncekilere nice peygamberler göndermişizdir. ( 7 ) Ve mâ ye’tîhim min nebîyin illâ kânû bihî yestehziûn ( 7 ) Kendilerine gelen her peygamberi onlar mutlaka alaya alırlardı. ( 8 ) Fe ehleknâ eşedde minhum bataşen ve madâ meselul evvelîn ( 8 ) Bunun için Biz de, bunlardan daha kuvvetli olanları yok etmişizdir. Öncekilere dair nice misaller geçmiştir. ( 9 ) Ve le in seeltehum men halakas semâvâti vel arda le yekûlunne halakahunnel azîzul alîm ( 9 ) And olsun ki onlara: "Gökleri ve yeri kim yarattı?" diye sorsan, "Onları güçlü olan, her şeyi bilen yaratmıştır" derler. ( 10 ) Ellezî cealekumul arda mehden ve cealelekum fîhâ subulen leallekum tehtedûn ( 10 ) O, size yeri beşik kılmış ve orada, doğru gidesiniz diye yollar var etmiştir.

( 11 ) Vellezî nezzele mines semâi mâen bi kaderin, fe enşernâ bihî beldeten meyte, kezâlike tuhracûn ( 11 ) O, suyu gökten bir ölçüye göre indirir. Biz onunla ölü memleketi diriltiriz. İşte siz de böyle diriltileceksiniz. ( 12 ) Vellezî halakal ezvâce kullehâ ve ceale lekum minel fulki vel enâmi mâ terkebûn ( 12 ) Onların (bitkilerin) hepsinden çiftler (dişi ve erkek olarak) yaratan O’dur. Sizin için gemilerden ve hayvanlardan bineceğiniz şeyler kıldı. ( 13 ) Li testevû alâ zuhûrihî summe tezkurû ni’mete rabbikum izâsteveytum aleyhi, ve tekûlû subehânellezî sahhara lenâ hâzâ ve mâ kunnâ lehu mukarinîn ( 13 ) Onların sırtlarına yerleşmeniz için. Sonra onun üzerine yerleştiğiniz zaman Rabbinizin ni’metini zikredin! Ve: “Bunu bize musahhar (emrimize amade) kılan (Allah) Sübhan’dır. Ve biz, O’na (kendimiz) güç yetiremezdik.” deyin! ( 14 ) Ve innâ ilâ rabbinâ le munkalibûn ( 14 ) Muhakkak ki biz, Rabbimize mutlaka dönecek olanlarız. ( 15 ) Ve cealû lehu min ibâdihî cuz’â, innel insâne le kefûrun mubîn ( 15 ) Ama inkarcılar O'na çocuk isnat ettiler. İnsan gerçekten apaçık nankördür. ( 16 ) Emittehaze mimmâ yahluku benâtin ve asfâkum bil benîn ( 16 ) Demek O yarattıkları arasından kızları kendisine alıp da oğulları size verdi öyle mi? ( 17 ) Ve izâ buşşira ehaduhum bi mâ darabe lir rahmâni meselen zalle vecehuhu musvedden ve huve kezîm ( 17 ) Ama Rahman olan Allah'a isnat ettiği kız evlat kendilerinden birine müjdelenince, o kimsenin içi gayzla dolarak yüzü simsiyah kesilir. ( 18 ) E ve mey yuneşşeu fîl hilyeti ve huve fîl hisâmi gayru mubîn ( 18 ) Demek, süs içinde yetiştirilecek de çekişmeyi beceremeyecek olanı Allah'a değil mi? ( 19 ) Ve cealûl melâiketellezîne hum ibâdur rahmâni inâsâ, e şehidû halkahum, se tuktebu şehâdetuhum ve yus’elûn ( 19 ) Onlar, Rahman olan Allah'ın kulları melekleri de dişi saydılar. Yaratılışlarını mı görmüşler? Onların bu şahidlikleri yazılacak ve sorguya çekileceklerdir. ( 20 ) Ve kâlû lev şâer rahmânu mâ abedenâhum, mâ lehum bi zâlike min ilm in hum illâ yahrusûn ( 20 ) "Eğer Rahman dilemiş olsaydı, biz bunlara kulluk etmezdik" derler. Buna dair bir bilgileri yoktur; onlar sadece vehimde bulunuyorlar. ( 21 ) Em âteynâhum kitâben min kabelihî fe hum bihî mustemsikûn ( 21 ) Yoksa onlara daha önce bir kitap verdik de ona mı bağlanıyorlar? ( 22 ) Bel kâlû innâ vecedenâ âbâenâ alâ ummetin ve innâ alâ âsârihim muhtedûn ( 22 ) Hayır; "Doğrusu Biz babalarımızı bir din üzerinde bulduk, biz de onların izlerinden gitmekteyiz" derler.

( 23 ) Ve kezâlike mâ erselnâ min kabelike fî karyetin min nezîrin illâ kâle mutrafûgâ innâ vecedenâ âbâenâ alâ ummetin ve innâ alâ âsârihim mukutedûn ( 23 ) Senden önce, herhangi bir şehre gönderdiğimiz uyarıcıya, şımarık varlıklıları sadece: "Doğrusu babalarımızı bir din üzerinde bulduk, biz de onların izlerini izlemekteyiz" dediler. ( 24 ) Kâle e ve lev ci’tukum bi ehdâ mimmâ vecedtum aleyhi âbâekum, kâlû innâ bi mâ urusiltum bihî kâfirûn ( 24 ) Gönderilen uyarıcı: "Eğer size, babalarınızı üzerinde bulduğunuz dinden daha doğrusunu getirmiş isem de mi bana uymazsınız?" dedi. Onlar: "Doğrusu sizinle gönderilen şeyi inkar ediyoruz" dediler. ( 25 ) Fentekamnâ minhum fanzur keyfe kâne âkibetul mukezzibîn ( 25 ) Bunun üzerine Biz de onlardan öç aldık. Yalancıların sonunun nasıl olduğuna bir bak! ( 26 ) Ve iz kâle ibrâhîmu li ebîhi ve kavmihî innenî berâun mimmâ ta’budûn ( 26 ) Ve Hz. İbrâhîm, babasına ve kavmine: “Muhakkak ki ben, sizin taptığınız şeylerden uzağım.” demişti. ( 27 ) İllâllezî fataranî fe innehu se yehdîn. ( 27 ) Ancak beni yaratan hariç. Çünkü muhakkak ki O, beni hidayete erdirecektir. ( 28 ) Ve cealehâ kelimeten bâkiyeten fî akibihî leallehum yerciûn ( 28 ) İbrahim ardından geleceklere bu sözü, devamlı kalacak bir miras olarak bıraktı. Artık belki doğru yola dönerler. ( 29 ) Bel metta’tu hâulâi ve âbâehum hattâ câehumul hakku ve resûlun mubîn ( 29 ) Hayır; Ben bunları ve babalarını gerçek ve onu açıklayan bir peygamber gelene kadar geçindirdim. ( 30 ) Ve lemmâ câe humul hakku kâlû hâzâ sihrun ve innâ bihî kâfirûn ( 30 ) Gerçek kendilerine geldiği zaman: "Bu bir büyüdür. Doğrusu biz onu inkar ediyoruz" dediler. ( 31 ) Ve kâlû lev lâ nuzzile hâzâl kur’ânu alâ raculin minel karyeteyni azîm ( 31 ) "Bu Kuran, iki şehrin birinden bir büyük adama indirilmeli değil miydi?" dediler. ( 32 ) E hum yakasimûne rahmete rabbik, nahnu kasemnâ beynehum maîşetehum fîl hayâtid dunyâ ve rafa’nâ ba’dahum fevka ba’din deracâtin li yettehize ba’duhum ba’dan suhriyyâ, ve rahmetu rabbike hayrun mimmâ yecemaûn ( 32 ) Rabbinin rahmetini onlar mı taksim edip paylaştırıyorlar? Dünya hayatında onların geçimliklerini aralarında Biz taksim ettik; birbirlerine iş gördürmeleri için kimini kimine derecelerle üstün kıldık; Rabbinin rahmeti, onların biriktirdikleri şeylerden daha iyidir. ( 33 ) Ve lev lâ ey yekûnen nâsu ummeten vâhideten le cealnâ limey yekfuru bir rahmâni li buyûtihim sukufen min fiddatin ve meârice aleyhâ yazherûn. ( 33 ) Eğer insanlar tek bir ümmet haline gelecek olmasaydı, Rahmân’ı inkâr edenlerin evlerine mutlaka gümüşten tavanlar ve üzerinde yükseldikleri merdivenler yapardık.

( 34 ) Ve li buyûtihim ebevâben ve sururan aleyhâ yettekiûn ( 34 ) Ve onların evlerine kapılar ve de üzerine yaslandıkları koltuklar (onları da gümüşten yapardık). ( 35 ) Ve zuhrufe, ve in kullu zâlike lemmâ metâul hayâtid dunyâ, vel âhiratu inde rabbike lil muttakîn ( 35 ) Ve (üstlerine) süsler (mücevherler yapardık). Ve bunların hepsi sadece dünya hayatının meta’ıdır. Ve ahiret ise Rabbinin katındadır ve takva sahiplerinindir. ( 36 ) Ve mey ya’şu an zikrir rahmâni nukayyid lehu şeytânen fe huve lehu karîn ( 36 ) Rahman olan Allah'ı anmayı görmezlikten gelene, yanından ayrılmayacak bir şeytanı arkadaş veririz. ( 37 ) Ve innehum le yasuddûnehum anis sebîli ve yahsebûne ennehum muhtedûn ( 37 ) Şüphesiz onlar bunları yoldan alıkorlar, bunlar da doğru yola eriştiklerini sanırlar. ( 38 ) Hattâ izâ câenâ kâle yâ leyte beynî ve beyneke bu’del meşrikayni fe bi’sel karîn ( 38 ) O (onlardan biri), sonunda (kıyâmet günü) bize geldiği zaman: “Keşke benimle senin aran, iki doğu kadar uzak olsaydı.” dedi (der). İşte bu kötü bir yakınlık. ( 39 ) Ve ley yenfeakumul yevme iz zalemtum ennekum fîl azâbi muşterikûn ( 39 ) Bugün size asla (hiçbir şey) fayda vermez. Siz zulmetmiştiniz. Muhakkak ki azapta ortaksınız. ( 40 ) E fe ente tusmius summe ev tehdîl umye ve men kâne fî dalâlin mubîn ( 40 ) Sağırlara sen mi duyuracaksın? Yoksa körleri ve apaçık sapıklıkta olanları doğru yola sen mi eriştireceksin? ( 41 ) Fe immâ nezhebenne bike fe innâ minhum muntekimûn ( 41 ) Fakat seni de aralarından mutlaka gidereceğiz (hayatına son vereceğiz). İşte o zaman mutlaka biz, onlardan intikam alacak olanlarız. ( 42 ) Ev nuriyennekellezî vaadenâhum fe innâ aleyhim mukatedirûn ( 42 ) Ya da onlara vaadettiğimizi (azabı) sana mutlaka göstereceğiz. Çünkü Biz, onların üzerinde mutlaka muktedir olanlarız (gücü yetenleriz). ( 43 ) Festemsik billezî ûhiye ileyk, inneke alâ sirâtin mustakîm ( 43 ) Sana vahyolunana sarıl, sen, şüphesiz doğru yol üzerindesin. ( 44 ) Ve innehu le zikrul leke ve li kavmik, ve sevfe tus’elûn ( 44 ) Doğrusu bu Kuran sana ve ümmetine bir öğüttür, ondan sorumlu tutulacaksınız. ( 45 ) Ves’el men erselnâ min kabelike min rusulinâ e cealnâ min dûnir rahmâni âlihetey yu’bedûn ( 45 ) Senden önce gönderdiğimiz elçilerimizden sor; Biz, Rahman olan Allah'tan başka, kulluk edilecek tanrılar meşru kılmış mıyız? ( 46 ) Ve lekade erselnâ mûsâ bi âyâtinâ ilâ fir’avne ve melâihî fe kâle innî resûlu rabbil âlemîn ( 46 ) And olsun ki Biz Musa'yı mucizelerimizle Firavun'a ve erkanına göndermiştik, "Şüphesiz ben, Alemlerin Rabbinin elçisiyim" demişti. ( 47 ) Fe lemmâ câehum bi âyâtinâ izâ hum minhâ yadhakûn ( 47 ) Onlara mucizelerimizi getirdiği zaman, bunlara gülüvermişlerdi.

( 48 ) Ve mâ nurîhim min âyetin illâ hiye ekberu min uhtigâ ve ehaznâhum bil azâbi leallehum yerciûn ( 48 ) Onlara gösterdiğimiz her mucize diğerinden daha büyüktü; doğru yola dönmeleri için onları azaba uğrattık. ( 49 ) Ve kâlû yâ eyyuhâs sâhirud’u lenâ rabbeke bimâ ahide indeke innenâ le muhtedûn ( 49 ) "Ey Sihirbaz! Sana verdiği ahde göre Rabbine bizim için yalvar da doğru yola erişelim" dediler. ( 50 ) Fe lemmâ keşefnâ an humul azâbe izâ hum yenkusûn ( 50 ) Ama, azabı üzerlerinden kaldırdığımızda hemen sözlerinden döndüler. ( 51 ) Ve nâdâ fir’avnu fî kavmihî kâle yâ kavmi e leyse lî mulku misra ve hâzihil enhâru tecerî min tahtî, e fe lâ tubesirûn ( 51 ) Firavun, milletine şöyle seslendi: "Ey milletim! Mısır hükümdarlığı ve memleketimde akan bu ırmaklar benim değil mi? Görmüyor musunuz?" ( 52 ) Em ene hayrun min hâzâllezî huve mehînun ve lâ yekâdu yubîn ( 52 ) "Yahut, ben zavallı ve nerdeyse konuşamayan bu kimseden daha üstün değil miyim?" ( 53 ) Fe lev lâ ulkiye aleyhi esviratun min zehebin ev câe meahul melâiketu mukaterinîn ( 53 ) "Ona altın bilezikler verilmeli veya yanında ona yardım edecek melekler gelmeli değil mi?" ( 54 ) Festehaffe kavmehu fe atâûh, innehum kânû kavmen fâsikîn ( 54 ) Firavun, milletini küçümsedi ama, onlar kendisine yine de itaat ettiler. Doğrusu onlar yoldan çıkmış bir milletti. ( 55 ) Fe lemmâ âsefûnântekamnâ minhum fe agraknâhum ecemaîn ( 55 ) Böylece Bizi öfkelendirince onlardan öç aldık, hepsini suda boğduk. ( 56 ) Fe cealnâhum selefen ve meselel lil âhirîn ( 56 ) Onları, sonradan gelecek inkarcılara ibret alınacak bir geçmiş kıldık. ( 57 ) Ve lemmâ duribebenu meryeme meselen izâ kavmuke minhu yasiddûn ( 57 ) Meryem oğlu misal verilince, senin milletin buna gülüp geçiverdi. ( 58 ) Ve kâlû e âlihetunâ hayrun em huv, mâ darabûhu leke illâ cedelâ, bel hum kavmun hasimûn ( 58 ) "Bizim tanrımız mı yoksa o mu daha iyidir?" dediler. Sana böyle söylemeleri, sadece, tartışmaya girişmek içindir. Onlar şüphesiz kavgacı bir millettir. ( 59 ) İn huve illâ abedun en’amnâ aleyhi ve cealnâhu meseley li benî isrâîl ( 59 ) Meryemoğlu, ancak kendisine nimet verdiğimiz ve İsrailoğullarına örnek kıldığımız bir kuldur. ( 60 ) Ve lev neşâu le cealnâ minkum melâiketen fîl ardi yahlufûn ( 60 ) Eğer dileseydik, size bedel yeryüzünde sizin yerinizi tutacak melekler var ederdik.

( 61 ) Ve innehu le ilmun lis sâati, fe lâ temterunne bihâ vettebiûn, hâzâ sirâtun mustakîm ( 61 ) O kıyametin kopacağını bildirir; o saatin geleceğinden şüphe etmeyin, Bana uyun, bu doğru yoldur. ( 62 ) Ve lâ yasuddennekumuş şeytân, innehu lekum aduvvun mubîn ( 62 ) Sakın şeytan sizi bu yoldan alıkoymasın; şüphesiz o size apaçık bir düşmandır. ( 63 ) Ve lemmâ câe îsâ bil beyyinâti kâle kade ci’tukum bil hikmeti ve li ubeyyine lekum ba’dellezî tahtelifûne fîh, fettekûllâhe ve etîûn. ( 63 ) İsa, belgeleri getirdiği zaman demişti ki: "Size hikmetle ve ayrılığa düştüğünüz şeylerin bir kısmını açıklamak üzere geldim. Allah'a karşı gelmekten sakının, bana itaat edin." ( 64 ) İnnallâhe huve rabbî ve rabbukum fa’budûh, hâzâ sirâtun mustakîm ( 64 ) "Doğrusu Allah benim de Rabbimdir, sizin de Rabbinizdir, artık O'na kulluk edin, bu, doğru yoldur." ( 65 ) Fahtelefel ahzâbu min beynihim, fe veylun lillezîne zalemû min azâbi yevmin elîm ( 65 ) Ama, aralarında guruplaştılar, ayrılığa düştüler. Kıyamet gününün can yakıcı azabına uğrayacak zalimlerin vay haline! ( 66 ) Hel yanzurûne illâs sâate en te’tiyehum bagteten ve hum lâ yeş’urûn ( 66 ) Onlar farkında değillerken kıyamet gününün kendilerine ansızın gelmesini mi bekliyorlar? ( 67 ) El ehillâ u yevme izin ba’duhum li ba’dîn aduvvun illâl muttakîn ( 67 ) O gün Allah'a karşı gelmekten sakınanlar dışında, dost olanlar birbirine düşman olurlar. ( 68 ) Yâ ibâdi lâ havfun aleykumul yevme ve lâ entum tahzenûn ( 68 ) Allah: "Ey kullarım! Bugün size korku yoktur, siz üzülmeyeceksiniz" der. ( 69 ) Ellezîne âmenû bi âyâtinâ ve kânû muslimîn ( 69 ) Bunlar, ayetlerimize inanmış ve kendilerini Bize vermişlerdir. ( 70 ) Udhulûl cennete entum ve ezvâcukum tuhberûn ( 70 ) Şöyle denir: "Siz ve eşleriniz, ağırlanmış olarak cennete giriniz." ( 71 ) Yutâfu aleyhim bi sihâfin min zehebin ve ekvâbe, ve fîhâ mâ teştehîhil enfusu ve telezzul a’yun, ve entum fîhâ hâlidûn ( 71 ) Onlar için altın kadeh ve tepsiler dolaştırılır, canlarının istediği ve gözlerinin hoşlandığı her şey oradadır. Siz orada ebedi kalacaksınız. ( 72 ) Ve tilkel cennetulletî ûristumûhâ bi mâ kuntum ta’melûn ( 72 ) İşlediklerinize karşılık, size miras verilen işte bu cennettir. ( 73 ) Lekum fîhâ fâkihetun kesîratun minhâ te’kulûn ( 73 ) Orada sizin için bol yemiş vardır, onlardan yersiniz.

( 74 ) İnnel mucerimîne fî azâbi cehenneme hâlidûn ( 74 ) Doğrusu suçlular, temelli kalacakları cehennemin azabı içindedirler. ( 75 ) Lâ yufetteru anhum ve hum fîhi mubelisûn ( 75 ) Azaba hiç ara verilmez, onlar orada tamamen umutsuzdurlar. ( 76 ) Ve mâ zalemnâhum ve lâkin kânû humuz zâlimîn ( 76 ) Biz onlara zulmetmedik, ama onlar zalim kimselerdi. ( 77 ) Ve nâdev yâ mâliku li yakidi aleynâ rabbuk, kâle innekum mâkisûn ( 77 ) Cehennemde şöyle seslenilir: "Ey Nöbetçi! Rabbin hiç değilse canımızı alsın." Nöbetçi: "Siz böyle kalacaksınız" der. ( 78 ) Lekade ci’nâkum bil hakki ve lâkinne ekserakum lil hakki kârihûn ( 78 ) And olsun ki, size gerçeği getirdik; fakat çoğunuz gerçeği sevmiyorsunuz. ( 79 ) Em eberamû emran fe innâ muberimûn ( 79 ) Yoksa bir işe mi karar verdiler? Doğrusu Biz de kararlıyız. ( 80 ) Em yahsebûne ennâ lâ nesmeu sirrahum ve necevâhum, belâ ve rusulunâ ledeyhim yektubûn ( 80 ) Yoksa, kendilerinin gizli veya açık konuşmalarını duymayız mı sanırlar? Hayır; öyle değil; yanlarındaki elçilerimiz yazmaktadır. ( 81 ) Kul in kâne lir rahmâni veledun fe ene evvelul âbidîn ( 81 ) De ki: "Eğer Rahman olan Allah'ın çocuğu olsa, kulluk edenlerin ilki ben olurdum." ( 82 ) Subehâne rabbis semâvâti vel ardi rabbil arşi ammâ yasifûn ( 82 ) Göklerin ve yerin Rabbi, Arşın Rabbi onların vasıflandırmalarından münezzehtir. ( 83 ) Fe zerehum yahûdû ve yel’abû hattâ yulâkû yevme humullezî yû’adûn ( 83 ) Bırak onları, kendilerine söz verilen güne kavuşana kadar, dalsınlar, oynasınlar. ( 84 ) Ve huvellezî fîs semâi ilâhun ve fîl ardi ilâh, ve huvel hakîmul alîm ( 84 ) Gökte de Tanrı, yerde de Tanrı O'dur. Hakim olan, her şeyi bilen O'dur. ( 85 ) Ve tebârakellezî lehu mulkus semâvâti vel ardi ve mâ beynehumâ, ve indehu ilmus sâati, ve ileyhi turceûn ( 85 ) Göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunanların hükümranlığı kendisinin olan Allah ne yücedir! Kıyamet saatini bilmek O'na aittir. O'na döneceksiniz. ( 86 ) Ve lâ yemlikullezîne yede’ûne min dûnihiş şefâate illâ men şehide bil hakki ve hum ya’lemûn ( 86 ) Allah'ı bırakıp yalvardıkları şeyler, şefaat edemezler. Ancak hakkı bilip ona şahidlik edenler bunun dışındadır. ( 87 ) Ve le in seeltehum men halakahum le yekûlunnallâh fe ennâ yu’fekûn ( 87 ) And olsun ki, onlara kendilerini kimin yarattığını sorsan: "Allah" derler. Öyleyken nasıl da aldatılıp döndürülüyorlar? ( 88 ) Ve kîlihi yâ rabbi inne hâulâi kavmun lâ yuk’minûn ( 88 ) O’nun (Hz. Muhammed (S.A.V)’in): “Ey Rabbim, bunlar gerçekten mü’min olmayan bir kavimdir.” demesine andolsun. ( 89 ) Fasfah anhum ve kul selâm, fe sevfe ya’lemûn ( 89 ) Bundan sonra onlardan vazgeç ve: “Selâm olsun.” de. Artık yakında bilecekler.